Τα εμβόλια περιέχουν αντιγόνα του παθογόνου οργανισμού, τα οποία προκαλούν έντονη ανοσοποιητική απάντηση, χωρίς να προκαλούν νόσο. Η γενικευμένη εφαρμογή ορισμένων εμβολίων κατά την παιδική ηλικία συνοδεύτηκε από μια σημαντική πτώση της επίπτωσης και των θανατηφόρων επιπλοκών σε μία σειρά από σοβαρά νοσήματα (ευλογιά, διφθερίτιδα κ.λπ.). Παρά τον γενικό προβληματισμό αναφορικά με τις παρενέργειες των εμβολίων που έχει αναπτυχθεί παγκοσμίως από μία μερίδα πολιτών και συνεπικουρείται από μία ομάδα κυρίως ομοιοπαθητικών ιατρών, ουδείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την θεαματική πτώση ορισμένων θανατηφόρων λοιμογόνων στις αναπτυγμένες χώρες μετά την εφαρμογή καθολικών εμβολιασμών κατά την παιδική ηλικία. Κανείς επίσης δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια και να παραβλέψει την αυξημένη παιδική θνησιμότητα από ορισμένες λοιμώξεις, στις χώρες όπου ο εμβολιασμός είναι ανύπαρκτος. Έτσι, ανεξάρτητα από τις όποιες επιφυλάξεις μπορεί να υπάρχουν γενικώς σχετικά με τα εμβόλια, το προσδοκώμενο όφελος από τον εμβολιασμό για ορισμένα από τα λοιμώδη νοσήματα και για την πλειοψηφία των ατόμων υπερβαίνει τις παρενέργειες, γεγονός που δεν παρατηρείται μόνο σε ορισμένες πειραματικές έρευνες, αλλά συνάδει με τις κλινικές παρατηρήσεις κατά τη μαχόμενη ιατρική πράξη.
Παρά την έλλειψη επαρκών τυχαιοποιημένων, διπλών τυφλών μελετών για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου της γρίπης αναφορικά με την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών, ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε ήδη από το 1980, στον ηλικιωμένο πληθυσμό των ΗΠΑ. Το προσδοκώμενο όφελος από την γενίκευση του εμβολιασμού αναμένονταν υψηλό κατ αναλογία με τα υπόλοιπα εμβόλια, αναφορικά με την πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στους ηλικιωμένους στους οποίους κατεξοχήν (αν και όχι μόνο) ο ιός της κλασικής γρίπης προκαλεί θανάτους.
Το 2007 το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet Infect Dis. Oct 7(10):658-66, δημοσιεύει δεδομένα από πρόσφατη έρευνα των SIMONSEN AND AL από το ΑRCHIVES INTERNAL MEDICINE, με τίτλο που έσκασε ως βόμβα στα αυτιά της παγκόσμιας επιστημονικής ιατρικής κοινότητας :
Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy.
Στη μεγάλη αυτή επιδημιολογική έρευνα οι ερευνητές αναλύουν όλους τους θανάτους των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ από το 1968 έως το 2001 και παρατηρούν ότι ενώ ο εμβολιασμός για την γρίπη αυξήθηκε από 15-20% στο 65% στην χώρα στους ηλικιωμένους, αυτό δεν οδήγησε σε αντίστοιχη πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στην ομάδα αυτή. Οι ηλικιωμένοι δηλαδή που κατεξοχήν αναμένονταν να προστατευτούν, δεν προστατεύτηκαν.
Δεδομένα από τυχαιοποιημένες διπλές τυφλές μελέτες σε όλες τις ηλικίες, συνηγορούν υπέρ της ύπαρξης μικρής προστατευτικής κάλυψης έναντι της κοινής γρίπης από τα υπάρχοντα εμβόλια της γρίπης, γεγονός που παρατηρείται και στην καθημερινή ιατρική πρακτική και παρά την εργαστηριακή αύξηση των προστατευτικών μετά τον εμβολιασμό αντισωμάτων, σε αρκετές περιπτώσεις. Η ρήση του λοιμωξιολόγου Charles Smith και DAVENPORT , στο INFECTIOUS DISEASES (GORBACH, page 1740) το 1992, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ : Η γρίπη παραμένει η τελευταία μεγάλη μάστιγα του ανθρώπου που δεν έχει ακόμη ελεγχθεί.
Τα δεδομένα αυτά αφορούν βέβαια την εποχική γρίπη και όχι την γρίπη των χοίρων, η ικανότητα όμως των ιών της γρίπης να διαφεύγουν από την ανοσολογική προστασία, που επιχειρείται να αποκτηθεί με τα εμβόλια, αποτελεί μία από τις αιτίες της πεποίθησης ενός μεγάλου μέρους της παγκόσμιας ιατρικής επιστημονικής κοινότητας, ότι το πολυδιαφημισμένο τείχος προστασίας που υποτίθεται ότι θα προσφέρει το νεοφερμένο εμβόλιο στις χώρες που εμβολιάζουν μαζικά τους πάντες, θα αποδειχτεί στην ιατρική πράξη χάρτινο. Η μειωμένη αποτελεσματικότητα των αντιγριπικών εμβολίων είναι ένας από τους λόγους που τα κοινά αντιγριπικά εμβόλια, τα οποία παράγονται επί χρόνια με την ίδια τεχνογνωσία που παράγεται και το νέο εμβόλιο, δεν εφαρμόζονται παραδοσιακά σε όλο τον πληθυσμό, σε καμία χώρα παρά τις πιέσεις ορισμένων ισχυρών φαρμακοβιομηχανικών συμφερόντων.
Ο ιός της γρίπης απομονώθηκε στους ανθρώπους για πρώτη φορά το 1933. Οι ιοί της γρίπης είναι μέλη της οικογένειας των ορθομυξοιών και δομικά χαρακτηρίζονται από ένα κεντρικό ριβονουκλεοτιδικό πυρήνα, που περιβάλλεται από μία θήκη στην οποία ευρίσκονται λιπίδια και γλυκοπρωτεΐνες. Το γένωμα του ιού είναι RNA.
Ανάλογα με τα γενικά αντιγονικά χαρακτηριστικά, οι ιοί της γρίπης διαιρούνται σε γενικούς τύπους (Α, Β, C κλπ).
Επειδή οι HA και ΝΑ γλυκοπρωτείνες στη επιφάνεια των ιών, εμπλέκονται στο κρίσιμο στάδιο της προσβολής των κυττάρων του ξενιστή, είναι πολύ σημαντικοί για την ανάπτυξη ανοσίας. Αντισώματα έναντι αυτών των γλυκοπρωτεινών, εμποδίζουν την ανάπτυξη φλεγμονής στις κυτταρικές πειραματικές καλλιέργειες. Υπάρχουν πάνω από δεκατρείς υπότυποι του ΗΑ (Η1, Η2, Η3, κλπ.) και πάνω από εννέα υπότυποι ΝΑ (Ν1, Ν2, Ν3κλπ). Ανάλογα με το είδος των γλυκοπρωτεϊνών έχουμε και τον ανάλογο χαρακτηρισμό του στελέχους της γρίπης Η1Ν1, Η3Ν2 κλπ.
Οι ιοί της γρίπης έχουν αναπτύξει πολλούς μηχανισμούς γρήγορης αλλαγής των αντιγονικών περιβλημάτων, ούτως ώστε να μην αναγνωρίζονται από τα υπάρχοντα αντισώματα. Αυτό είναι ένα από τα κύρια προβλήματα στην ανάπτυξη εμβολίων αποτελεσματικής μαζικής πρόληψης κατά τη μαχόμενη ιατρική πράξη, με την υπάρχουσα τεχνογνωσία. Τα παραπάνω δεν αναιρούν την αναγκαιότητα εμβολιασμού επιμέρους ομάδων.
Το άρθρο αφιερώνεται στους φοιτητές ιατρικής, τους ειδικευόμενους και τους νέους γιατρούς που είναι ορκισμένοι εχθροί της ιατρικής προχειρότητας.
LINKS
1. SEEMA JAIN ET AL Hospitalized patients with 2009 H1N1 influenza in States April June 2009.NEW ENLAND JOURNAL November 12 2009, 361:1935-1944.
2. Global Alert and Response (GAR)—Pandemic (H1N1) guidance documents, http://www.who.int/csr/resources/publications/swineflu/en/. Accessed June 30, 2009.
3. ANAND KUMAR ET AL Critically ill patients with 2009 H1N1 infection in Canada. JAMA 2009; 302(17):1872-1879.
4. GUILLERMO DOMINGUEZ CHERIT ET AL Critically ill patients with 2009 H1N1 infection in Mexico. JAMA 2009;302(17):1880-1887.
5. RYAN ZARYCHANSKI ET AL Correlates of severe disease in patients with 2009 pandemic influenza virus infection. CMAJ February 23, 2010; 182 (3).
6. LONE SIMONSEN ET AL Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy. LANCET INFECT DISEASES OCT;7(10):658-66.
7. CARMAN WF ET AL Effects of influenza vaccination of health-care workers on mortality of elderly people in long-term care: a randomized controlled trial. LANCET 2000; 355:93-7.
8. JAMES A. WILDE ET AL Effectiveness of Influenza Vaccine in Health Care Professionals A Randomized Trial. JAMA 1999;281:908-913.
9. ANDREW C HAYWARD ET AL Effectiveness of an influenza vaccine programme for care home staff to prevent death, morbidity, and health service use among residents: cluster randomized controlled trial. BMJ 2006; 333:1241.
10. MANGTANI P ET AL A cohort study of the effectiveness of influenza vaccine in older people performed using the United Kingdom general practice research database. J INF DIS 2004 Jul 1;190(1):1-10.
11. T JEFFERSON ET AL, Efficacy and effectiveness of influenza vaccines in elderly people: a systematic review. LANCET 2005; 366: 1165–74.
12. KRISTIN L. NICHOL ET AL, Effectiveness of Live, Attenuated Intranasal Influenza Virus Vaccine in Healthy Working Adults
A Randomized Controlled Trial. JAMA 1999; 282:137-144.
13. T JEFFERSON ET AL Assessment of the efficacy and effectiveness of influenza vaccines in healthy children: systematic review. LANCET Volume 365, Issue 9461, 26 February 2005-4 March 2005, Pages 773-780.
14. E NEGRI ET AL VACCINE Influenza vaccine in healthy children: a meta-analysis. VACCINE 2005; 23: 2851-2861.
15. TRANG VU ET AL A meta-analysis of effectiveness of influenza vaccine in persons aged 65 years and over living in the community. VACCINE Volume 20, Issues 13-14, 15 March 2002, Pages 1831-1836.
16. DEMICHELI V ET AL Vaccines for preventing influenza in healthy adults. COCHRANE DATABASE SYST REV 2004 ;(3):CD001269.
17. FEDSON DS ET AL Influenzae vaccination in 22 developed countries : an update to 1995. VACCINE 1997 ; 15 (14) 1506-11.
18. CAROLYN BUXTON BRIDGES ET AL Effectiveness and Cost-Benefit of Influenza Vaccination of Healthy Working Adults A Randomized Controlled Trial. JAMA 2000;284:1655-1663.
19. INFECTIOUS DISEASES GORBACH BARTLETT BLACKLOW
20. HARRISON S INTERNAL MEDICINE
21. CURRENT MEDICAL DIAGNOSIS AND TREATMENT 2009, STEPHEN McPHEE, MAXINE PAPADAKIS
22. DAVENPORT FM INFLUENZA VIRUSES
23. KILBOURNE ED HISTORY OF INFLUENZA
24. TREANOR INFLUENZA VIRUS IN PRINCIPLES AND PRACTICE OF INFECTION
25. KEYSTONE AND AL TRAVEL MEDICINE
26. Percentage of all deaths classified as influenza and pneumonia, WA Registry of Births, Deaths and Marriages, 1 January, 2008 to 23 August 2009. http://www.health.gov.au Accessed December 30, 2009.
Παρά την έλλειψη επαρκών τυχαιοποιημένων, διπλών τυφλών μελετών για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου της γρίπης αναφορικά με την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών, ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε ήδη από το 1980, στον ηλικιωμένο πληθυσμό των ΗΠΑ. Το προσδοκώμενο όφελος από την γενίκευση του εμβολιασμού αναμένονταν υψηλό κατ αναλογία με τα υπόλοιπα εμβόλια, αναφορικά με την πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στους ηλικιωμένους στους οποίους κατεξοχήν (αν και όχι μόνο) ο ιός της κλασικής γρίπης προκαλεί θανάτους.
Το 2007 το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet Infect Dis. Oct 7(10):658-66, δημοσιεύει δεδομένα από πρόσφατη έρευνα των SIMONSEN AND AL από το ΑRCHIVES INTERNAL MEDICINE, με τίτλο που έσκασε ως βόμβα στα αυτιά της παγκόσμιας επιστημονικής ιατρικής κοινότητας :
Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy.
Στη μεγάλη αυτή επιδημιολογική έρευνα οι ερευνητές αναλύουν όλους τους θανάτους των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ από το 1968 έως το 2001 και παρατηρούν ότι ενώ ο εμβολιασμός για την γρίπη αυξήθηκε από 15-20% στο 65% στην χώρα στους ηλικιωμένους, αυτό δεν οδήγησε σε αντίστοιχη πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στην ομάδα αυτή. Οι ηλικιωμένοι δηλαδή που κατεξοχήν αναμένονταν να προστατευτούν, δεν προστατεύτηκαν.
Δεδομένα από τυχαιοποιημένες διπλές τυφλές μελέτες σε όλες τις ηλικίες, συνηγορούν υπέρ της ύπαρξης μικρής προστατευτικής κάλυψης έναντι της κοινής γρίπης από τα υπάρχοντα εμβόλια της γρίπης, γεγονός που παρατηρείται και στην καθημερινή ιατρική πρακτική και παρά την εργαστηριακή αύξηση των προστατευτικών μετά τον εμβολιασμό αντισωμάτων, σε αρκετές περιπτώσεις. Η ρήση του λοιμωξιολόγου Charles Smith και DAVENPORT , στο INFECTIOUS DISEASES (GORBACH, page 1740) το 1992, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ : Η γρίπη παραμένει η τελευταία μεγάλη μάστιγα του ανθρώπου που δεν έχει ακόμη ελεγχθεί.
Τα δεδομένα αυτά αφορούν βέβαια την εποχική γρίπη και όχι την γρίπη των χοίρων, η ικανότητα όμως των ιών της γρίπης να διαφεύγουν από την ανοσολογική προστασία, που επιχειρείται να αποκτηθεί με τα εμβόλια, αποτελεί μία από τις αιτίες της πεποίθησης ενός μεγάλου μέρους της παγκόσμιας ιατρικής επιστημονικής κοινότητας, ότι το πολυδιαφημισμένο τείχος προστασίας που υποτίθεται ότι θα προσφέρει το νεοφερμένο εμβόλιο στις χώρες που εμβολιάζουν μαζικά τους πάντες, θα αποδειχτεί στην ιατρική πράξη χάρτινο. Η μειωμένη αποτελεσματικότητα των αντιγριπικών εμβολίων είναι ένας από τους λόγους που τα κοινά αντιγριπικά εμβόλια, τα οποία παράγονται επί χρόνια με την ίδια τεχνογνωσία που παράγεται και το νέο εμβόλιο, δεν εφαρμόζονται παραδοσιακά σε όλο τον πληθυσμό, σε καμία χώρα παρά τις πιέσεις ορισμένων ισχυρών φαρμακοβιομηχανικών συμφερόντων.
Ο ιός της γρίπης απομονώθηκε στους ανθρώπους για πρώτη φορά το 1933. Οι ιοί της γρίπης είναι μέλη της οικογένειας των ορθομυξοιών και δομικά χαρακτηρίζονται από ένα κεντρικό ριβονουκλεοτιδικό πυρήνα, που περιβάλλεται από μία θήκη στην οποία ευρίσκονται λιπίδια και γλυκοπρωτεΐνες. Το γένωμα του ιού είναι RNA.
Ανάλογα με τα γενικά αντιγονικά χαρακτηριστικά, οι ιοί της γρίπης διαιρούνται σε γενικούς τύπους (Α, Β, C κλπ).
Επειδή οι HA και ΝΑ γλυκοπρωτείνες στη επιφάνεια των ιών, εμπλέκονται στο κρίσιμο στάδιο της προσβολής των κυττάρων του ξενιστή, είναι πολύ σημαντικοί για την ανάπτυξη ανοσίας. Αντισώματα έναντι αυτών των γλυκοπρωτεινών, εμποδίζουν την ανάπτυξη φλεγμονής στις κυτταρικές πειραματικές καλλιέργειες. Υπάρχουν πάνω από δεκατρείς υπότυποι του ΗΑ (Η1, Η2, Η3, κλπ.) και πάνω από εννέα υπότυποι ΝΑ (Ν1, Ν2, Ν3κλπ). Ανάλογα με το είδος των γλυκοπρωτεϊνών έχουμε και τον ανάλογο χαρακτηρισμό του στελέχους της γρίπης Η1Ν1, Η3Ν2 κλπ.
Οι ιοί της γρίπης έχουν αναπτύξει πολλούς μηχανισμούς γρήγορης αλλαγής των αντιγονικών περιβλημάτων, ούτως ώστε να μην αναγνωρίζονται από τα υπάρχοντα αντισώματα. Αυτό είναι ένα από τα κύρια προβλήματα στην ανάπτυξη εμβολίων αποτελεσματικής μαζικής πρόληψης κατά τη μαχόμενη ιατρική πράξη, με την υπάρχουσα τεχνογνωσία. Τα παραπάνω δεν αναιρούν την αναγκαιότητα εμβολιασμού επιμέρους ομάδων.
Το άρθρο αφιερώνεται στους φοιτητές ιατρικής, τους ειδικευόμενους και τους νέους γιατρούς που είναι ορκισμένοι εχθροί της ιατρικής προχειρότητας.
LINKS
1. SEEMA JAIN ET AL Hospitalized patients with 2009 H1N1 influenza in States April June 2009.NEW ENLAND JOURNAL November 12 2009, 361:1935-1944.
2. Global Alert and Response (GAR)—Pandemic (H1N1) guidance documents, http://www.who.int/csr/resources/publications/swineflu/en/. Accessed June 30, 2009.
3. ANAND KUMAR ET AL Critically ill patients with 2009 H1N1 infection in Canada. JAMA 2009; 302(17):1872-1879.
4. GUILLERMO DOMINGUEZ CHERIT ET AL Critically ill patients with 2009 H1N1 infection in Mexico. JAMA 2009;302(17):1880-1887.
5. RYAN ZARYCHANSKI ET AL Correlates of severe disease in patients with 2009 pandemic influenza virus infection. CMAJ February 23, 2010; 182 (3).
6. LONE SIMONSEN ET AL Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy. LANCET INFECT DISEASES OCT;7(10):658-66.
7. CARMAN WF ET AL Effects of influenza vaccination of health-care workers on mortality of elderly people in long-term care: a randomized controlled trial. LANCET 2000; 355:93-7.
8. JAMES A. WILDE ET AL Effectiveness of Influenza Vaccine in Health Care Professionals A Randomized Trial. JAMA 1999;281:908-913.
9. ANDREW C HAYWARD ET AL Effectiveness of an influenza vaccine programme for care home staff to prevent death, morbidity, and health service use among residents: cluster randomized controlled trial. BMJ 2006; 333:1241.
10. MANGTANI P ET AL A cohort study of the effectiveness of influenza vaccine in older people performed using the United Kingdom general practice research database. J INF DIS 2004 Jul 1;190(1):1-10.
11. T JEFFERSON ET AL, Efficacy and effectiveness of influenza vaccines in elderly people: a systematic review. LANCET 2005; 366: 1165–74.
12. KRISTIN L. NICHOL ET AL, Effectiveness of Live, Attenuated Intranasal Influenza Virus Vaccine in Healthy Working Adults
A Randomized Controlled Trial. JAMA 1999; 282:137-144.
13. T JEFFERSON ET AL Assessment of the efficacy and effectiveness of influenza vaccines in healthy children: systematic review. LANCET Volume 365, Issue 9461, 26 February 2005-4 March 2005, Pages 773-780.
14. E NEGRI ET AL VACCINE Influenza vaccine in healthy children: a meta-analysis. VACCINE 2005; 23: 2851-2861.
15. TRANG VU ET AL A meta-analysis of effectiveness of influenza vaccine in persons aged 65 years and over living in the community. VACCINE Volume 20, Issues 13-14, 15 March 2002, Pages 1831-1836.
16. DEMICHELI V ET AL Vaccines for preventing influenza in healthy adults. COCHRANE DATABASE SYST REV 2004 ;(3):CD001269.
17. FEDSON DS ET AL Influenzae vaccination in 22 developed countries : an update to 1995. VACCINE 1997 ; 15 (14) 1506-11.
18. CAROLYN BUXTON BRIDGES ET AL Effectiveness and Cost-Benefit of Influenza Vaccination of Healthy Working Adults A Randomized Controlled Trial. JAMA 2000;284:1655-1663.
19. INFECTIOUS DISEASES GORBACH BARTLETT BLACKLOW
20. HARRISON S INTERNAL MEDICINE
21. CURRENT MEDICAL DIAGNOSIS AND TREATMENT 2009, STEPHEN McPHEE, MAXINE PAPADAKIS
22. DAVENPORT FM INFLUENZA VIRUSES
23. KILBOURNE ED HISTORY OF INFLUENZA
24. TREANOR INFLUENZA VIRUS IN PRINCIPLES AND PRACTICE OF INFECTION
25. KEYSTONE AND AL TRAVEL MEDICINE
26. Percentage of all deaths classified as influenza and pneumonia, WA Registry of Births, Deaths and Marriages, 1 January, 2008 to 23 August 2009. http://www.health.gov.au Accessed December 30, 2009.
